Eins og með margt í lífinu, þá er betra að gera eitthvað lítið og oft, heldur en mikið og sjaldan.

Til dæmis er betra að borða eitt epli á dag, í stað þess að borða sjö epli á sunnudögum og það er betra að hreyfa sig hálftíma á dag í staðin fyrir að hreyfa sig bara einu sinni í viku í þrjá klukkutíma.

Það sama á við um nám, sérstaklega nám eins og stærðfræði. Það er miklu betra að læra hálftíma á dag, í stað þess að ætla að sitja við í nokkra klukkutíma á sunnudegi.

En hvers vegna er betra að dreifa náminu yfir á nokkra daga?

Heilinn okkar er hannaður þannig að þegar við erum að hugsa og læra nýja hluti, þá notar hann “vinnsluminnið” sem er svæðið fremst á heilanum fyrir aftan ennið okkar. En það er ekki fyrr en við förum að sofa sem heilinn vinnur úr upplýsingunum og færir þær yfir í langtíma minnið. Þess vegna verðum við að gefa heilanum tíma til að melta það sem við erum að læra, svo hann nái að vinna úr upplýsingunum jafnt og þétt.
​
Annað sem gerist þegar við lærum mikið í einu, er að við lendum í þekkingar blekkingu. Okkur finnst við kunna vel efnið sem við erum að fara yfir, en það er bara vegna þess að það er allt í vinnsluminninu okkar.

Bestu verkefnin sem hægt er að leggja fyrir nemendur, eru verkefni sem eru unnin jafnt og þétt. Oftast eru verkefnin í skólunum þannig, en stundum eru nemendur með einhvern vikuskammt sem þeir þurfa að klára og þá er gott að búta efnið niður á vikuna og læra jafnt og þétt – þrátt fyrir að það geti verið freistandi að læra allt strax eða jafnvel fresta því þar til um helgina.
​
Á námskeiðum hjá mér, þá legg ég mikið upp úr því að nemendur vinni í 30-60 mínútur virka daga, á meðan námskeiðinu stendur. Auðvitað er ekkert mál að hliðra til að vinna þrjá virka daga og svo um helgi – svo lengi sem nemendur eru ekki að reyna að fara yfir 5 daga efni á einum til tveimur dögum.